De afgelopen drie weken ging ik braaf elke dinsdagavond van huis met mijn linnen School of Life-tasje, met daarin: mijn Mindfulnesscursusmap, een potlood voor eventuele aantekeningen en mijn telefoon (op stil). Het leek me gewoon belangrijk en handig om die cursusmap altijd bij me te hebben, want wie weet kwam de juf wel langslopen om te checken of ik mijn huiswerkopdrachten had gedaan. Of ging ze een soort hoorcollege geven over de theorie achter mindfulness en wilde ik daarvan aantekeningen maken. Je weet het allemaal maar nooit, vandaar dat tasje met belangrijke spullen.
De eerste twee lessen legde ik mijn tas naast mijn yogamatje, de map erbovenop – binnen handbereik.
De derde les viel het me op dat sommige mensen wel een warme sjaal of een extra paar sokken naast hun matje hadden liggen, maar eigenlijk nooit een tasje met daarop dé map.
Ook al liepen de anderen niet met hun map te koop, toch bleek ik niet de enige die met dit soort verwachtingen naar de cursus kwam. Aan het eind van de derde avond stelde een medecursist de vraag waarom er zo weinig theorie werd behandeld tijdens de bijeenkomsten. Ze had verwacht dat we elke week een thema uit de cursusmap zouden behandelen en daarop afgestemde oefeningen zouden doen. Instemmend geknik van meerdere cursisten (ik deed mee). De docent legde daarop uit dat ze hele avonden zou kunnen vullen met theoretische informatie over mindfulness, maar dat deze achtweekse MBSR (Mindfulness Based Stress Reduction) nou juist is gericht op doen. Op ervaren. Thuis mogen we elke week een hoofdstukje uit de map lezen, maar tijdens de les gaat het vooral om oefenen. Oefenen met verschillende vormen van aandachtig zijn – meditatie en yoga – en vervolgens het bespreken van onze ervaringen. Maar het gaat dus nadrukkelijk niet om kennisoverdracht en eindeloze praatsessies.
Terwijl de docent dit vertelde, herinnerde ik me de boodschap die ik eerder die week, tijdens het oefenen van de zitmeditatie, had meegekregen. De begeleidende stem vroeg: welke geluiden hoor je? Welke gedachten komen er in je op? Welke gevoelens heb je? En wees je ervan bewust dat je niet weet welke geluiden, gedachten en gevoelens hierna zullen komen. Mindfulness is ‘niet weten’.
Dit eenvoudige inzicht raakte me: het hele leven is immers niet weten wat er gaat gebeuren.
Dat accepteren vind ik misschien wel het lastigste wat er is. En dat is nou precies waarom het zo goed is dat ik deze cursus doe. Kom uit dat hoofd, laat het gewoon gebeuren. Daarom laat ik volgende week mijn cursusmap thuis.
Deze blog verscheen eerder op de site van Flowmagazine.nl